Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Łomży

UZASADNIENIE

Na podstawie ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Mieszkaniec K. P. S. (1) w nieustalonym okresie wszedł w posiadanie środków odurzających, które następnie w z góry powziętym zamiarze przeznaczył do sprzedaży osobom zainteresowanym ich zakupem czyniąc z tego stałe źródło dochodu. W okresie od lipca 2017r. do września 2017r. sprzedał P. D. 1 gram środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste (marihuany), B. B. 2 gramy ww. substancji, K. G. 1 gram ww. substancji, P. R. 5 gram marihuany, P. G. 15 gram marihuany, A. S. 3 gramy marihuany, zaś K. B. 3 gramy marihuany. Łączna ilość sprzedanego ziela konopi innych niż włókniste wyniosła 30 gramów, przy czym P. S. (1) sprzedawał je pobierając kwotę 40 zł za gram. W tym samym czasie sprzedał również S. K. środek odurzający w postaci 0,5 grama haszyszu za kwotę 40 zł. Łącznie P. S. (1) ze sprzedaży środków odurzających osiągnął korzyść majątkową w kwocie nie mniejszej niż 1240 zł. W dniu 28 września 2017r. posiadając przy sobie 4 torebki z marihuaną realizował kolejną transakcję sprzedaży tegoż środka odurzającego z B. R., podczas której został zatrzymany przez policję. Przeszukanie przeprowadzone w jego miejscu zamieszkania wykazało, że w tym dniu posiadał łącznie 252,73 grama marihuany, którą zabezpieczono.

Oskarżony P. S. (1) nie był dotychczas karany.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonego P. S. (1) (k. 43, 420), zeznań świadków B. R. (k. 24-25, 161-162), P. D. (k. 29-30), P. G. (k. 151-152), T. B. (k. 167-168), D. T. (k. 170-171), W. W. (k. 173-174), B. B. (k. 176-177), K. G. (k. 188-189), M. P. (k. 258-259), P. R. (k. 266-267), S. K. (k. 269-270), P. S. (2) (k. 272-273), A. S. (k. 302-303) i częściowo K. B. (k. 32, 421), protokołu zatrzymania (k. 4), karty zatrzymania (k. 6), protokołów przeszukania (k. 10-12, 15-19), notatek (k. 20, 140, 141, 245, 248, 249, 250, 253, 256, 257), protokołu użycia testera (k. 27), protokołów oględzin z dokumentacją fotograficzną (k. 36-40, 71-77), opinii (k. 82, 90-94), sprawozdań z badań (k. 66), protokołów oględzin (k. 68-69, 88-89, 96-97, 137-138), teczki kontroli (k. 108-124), śladów (k. 84), wykazów połączeń (k. 125, 244, 247, 252, 255), danych osobopoznawczych (k. 85, 86, 225-236, 290, 292, 294-296), zapytania o karalność (k. 87, 293).

Oskarżony P. S. (1) na rozprawie przyznał się do wszystkich zarzucanych mu czynów i po odczytaniu mu wyjaśnień z postępowania przygotowawczego złożył wyjaśnienia zgodne ze stanem faktycznym. Podał, że żałuje swoich czynów (k. 43, 420, 422).

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego P. S. (1) przyznającego się do popełnienia wszystkich zarzuconych mu czynów zasługują na wiarę. Znajdują bowiem potwierdzenie w zeznaniach świadków B. R., P. D., B. B., K. G., P. R., P. G., S. K. i A. S. oraz złożonych na rozprawie zeznaniach K. B., które sąd ze względu na ich zgodność z wyjaśnieniami oskarżonego uznał za wiarygodne (k. 32, 421). Wyjaśnienia oskarżonego potwierdzają także protokoły przeszukań, oględzin, wykazy połączeń, stenogramy rozmów oraz opinie i sprawozdania z badań. W związku z tym nie ujawniły się w sprawie żadne okoliczności mogące wskazywać na to, że przyznanie się oskarżonego do winy byłoby nieprawdziwe.

Dokonując subsumcji ustalonego stanu faktycznego pod przepisy ustawy karnej Sąd uznał, że oskarżony udzielając środków odurzających P. D., B. B., K. G., P. R., P. G., A. S., S. K. i K. B. wyczerpał znamiona czynu z art. 59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Czyniąc powyższe w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i mając z tego stałe źródło dochodu oskarżony również działał w warunkach czynu ciągłego opisanego w art. 12 kk oraz w warunkach art. 65§1 kk. Sąd skorygował przy tym opis przypisanego mu czynu przyjmując, że udzielił on łącznie 30 gram marihuany eliminując z niego udzielanie amfetaminy, albowiem z zeznań K. B. wynikało, iż to ten środek a nie amfetaminę kupowała od oskarżonego (co potwierdza też niska cena transakcji charakterystyczna dla marihuany). Nadto usiłując zrealizować kolejną transakcję w dniu 28 września 2017r., której przeprowadzenie uniemożliwiła policja oskarżony zrealizował znamiona czynu z art. 13§1 kk w zw. z art. 59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. P. S. (1) posiadając wbrew przepisom ustawy marihuanę w ilości 252,73 grama w dniu 28 września 2017r. zrealizował także znamiona czynu z art. 62 ust.2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Ilość tą bowiem należy uznać za znaczną, gdyż jest to ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych (tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2009 roku, I KZP 10/09, OSNKW 2009/10/84).

Zgromadzony materiał dowodowy w pełni potwierdza sprawstwo oskarżonego, sposób działania i winę.

Wymierzając oskarżonemu kary za poszczególne przestępstwa Sąd kierował się dyrektywami wskazanymi w treści art. 53 kk uwzględniając stopień społecznej szkodliwości przestępstw, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd wziął także pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć wobec młodocianych skazanych określone w art. 54 kk.

W szczególności Sąd miał na względzie okoliczności łagodzące w postaci pozytywnej opinii z miejsca zamieszkania oskarżonego oraz dotychczasową niekaralność oskarżonego i jego młody wiek.

Jako okoliczności obciążające natomiast Sąd potraktował natomiast bardzo wysoką szkodliwość społeczną popełnionych przestępstw, zwłaszcza ze względu na znaczną ilość posiadanych narkotyków i udzielanie ich osobom zainteresowanym ich nabyciem w sposób ciągły i przynoszący stały dochód w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Oskarżony naruszył przy tym szczególnie chronione prawem dobro w postaci zdrowia szeregu innych osób, którym udzielone zostały rozprowadzane przez niego narkotyki, a zatem świadomie powodował negatywne skutki społeczne. Nadto okoliczność obciążającą stanowiło także popełnienie kilku czynów.

Mając to na względzie, Sąd uznał, że zaistniały podstawy do zastosowania wobec oskarżonego nadzwyczajnego złagodzenia wymierzonych mu kar i wymierzenia ich w wymiarze bliskim dolnej granicy ustawowego zagrożenia. I tak Sąd uznał, że kary 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych grzywny za czyn z art. 59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65§1 kk, 2 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i 10 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 62 ust.2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii będą adekwatne do stopnia jego winy oraz społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów i spełnią cele kary w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej.

Łącząc wymierzone oskarżonemu kary na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk sąd orzekł karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku, uznając, że ze względu na podjęcie nauki w szkole wyższej i wykonywanie zatrudnienia oraz młody wiek zasługuje on na zastosowanie praktycznie pełnej absorpcji kar. Wszystkie przytoczone wyżej okoliczności jednakże jednoznacznie przesądzają o konieczności wymierzenia oskarżonemu kary bezwzględnej, o którą też zarówno on, jak i jego obrońca wnosili (co pozytywnie świadczy o postawie oskarżonego i jego świadomości konieczności poniesienia konsekwencji za swoje czyny). Oskarżony wyłącznie w taki sposób może zrozumieć, że nie może być nawet najmniejszego pobłażania dla przestępstw o znacznym stopniu szkodliwości społecznej, a kara za takie występki jest realna i nieuchronna. Niższej karze wobec oskarżonego lub ewentualnemu zawieszeniu jej wykonania sprzeciwiają się także względy prewencji ogólnej, gdyż takie kary stanowiły by jedynie zachętę dla innych do łatwego zarobku i popełniania podobnych czynów. Na poczet kary zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności.

Wysokość dziennej stawki grzywny sąd określił mając na względzie stan majątkowy i możliwości dochodowe oskarżonego, ustalając ją na najniższym poziomie 10 zł.

Orzeczono również obligatoryjny przepadek zabezpieczonych środków odurzających w postaci suszu ziela konopi innych niż włókniste i żywicy konopi oraz wagi i młynków jako służących do popełnienia przestępstwa z art. 59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Zgodnie z art. 45§1 kk jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44§1 lub 6, sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej równowartości. Przepadku nie orzeka się w całości lub w części, jeżeli korzyść lub jej równowartość podlega zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi. Przepadek korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa w rozumieniu art. 45§1 kk nie jest przy tym tożsamy jedynie z osiągniętym zyskiem, stanowiącym kwoty uzyskane ze sprzedaży narkotyków, pomniejszone o swoiście pojmowane koszty uzyskania takiego przychodu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 stycznia 2009r., II AKa 294/08). Kierując się powyższym jak również uwzględniwszy ilości i ceny narkotyków będących przedmiotem udzielania orzeczono zatem przepadek korzyści majątkowych w kwocie 1240 zł.

O kosztach obrońcy z urzędu orzeczono zgodnie z §17 ust.1 pkt.2 i ust.2 pkt.3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, z tym, że z uwagi na znaczny nakład pracy obrońcy w postępowaniu przygotowawczym opłatę za ten etap postępowania podwyższono do maksymalnego wymiaru 150% (§4 ust.2 ww. rozporządzenia).

Sąd zwolnił z kolei oskarżonego na podstawie art. 624§1 kpk od ponoszenia części kosztów postępowania, gdyż uiszczenie ich przez oskarżonego, nie posiadającego żadnego majątku i utrzymującego się z podejmowanych prac dorywczych, wobec którego dodatkowo zasądzono niniejszym wyrokiem zobowiązania finansowe na rzecz Skarbu Państwa, byłoby zbyt uciążliwe.

Z/

odpis uzasadnienia wraz z odpisem wyroku przesłać obrońcy oskarżonego z pouczeniem o prawie wniesienia apelacji w terminie 14 dni

12.10.2018 r.

(...)