Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Łomży

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VII K 133/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. W.

W dniu 15 maja 2023r. w miejscowości W. gm. G. woj. (...) umyślne z zamiarem bezpośrednim zniszczenia mienia dokonanie podpalenia budynku stodoły i doprowadzenie do jej spalenia oraz spalenia znajdujących się w niej płodów rolnych w postaci zboża, maszyn rolniczych, skutera i innych przedmiotów, czym spowodował łączne straty w wysokości 320 tys. zł na szkodę Z. W., co stanowi mienie znacznej wartości.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 15 maja 2023r. w miejscowości W. umyślne z zamiarem bezpośrednim zniszczenia mienia dokonanie podpalenia budynku stodoły i doprowadzenie do jej spalenia oraz spalenia znajdujących się w niej płodów rolnych w postaci zboża, maszyn rolniczych, skutera i innych przedmiotów powodując łączne straty w wysokości 320 tys. zł na szkodę Z. W., co stanowi mienie znacznej wartości.

zeznania świadka Z. W.

220-221

zeznania świadka P. C.

75-76, 221

zeznania świadka M. B. (1)

45, 222

zeznania świadka M. B. (2)

88, 223

zeznania świadka K. M.

83, 224

zeznania świadka K. K.

41-42

zeznania świadka K. Z.

64-66

zeznania świadka W. W.

222

zeznania świadka L. M.

114-115

zeznania świadka M. F.

118-119

protokół przeszukania

protokoły oględzin z materiałem fotograficznym

informacja

13-15

16-40, 59-61, 69-72, 79-82

53-55

opinia biegłego z zakresu pożarnictwa

139-143

opinia sądowa psychiatryczno-psychologiczna

150-155

karta karna

132

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

K. W.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Brak związku oskarżonego z zarzuconym mu czynem.

wyjaśnienia oskarżonego K. W.

100-101, 218-219

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania świadka Z. W.

Z. W. zeznał, że z oskarżonym, który jest jego synem miał duże problemy i ten wielokrotnie posuwał się do gróźb, a nawet niszczenia mienia, gdy nietrzeźwy nie został wpuszczony do domu. Dodał, że w ubiegłym roku widział jak oskarżony w domu podpalał i rzucał zapalone kartki. Z tych powodów oskarżony wyprowadził się i od kilku miesięcy nie widział go w W., ale słyszał od ludzi, iż ma pretensje i się odgraża. Podał, że po zauważeniu pożaru udało mu się wyprowadzić ciągnik i belarkę oraz zwierzęta, a spaleniu uległ praktycznie cały budynek stodoły z innymi maszynami i płodami o łącznej wartości 320 tys. zł, które to mienie nie było ubezpieczone. Dodał, iż na początku paliły się bele słomy leżące przy tylnych wierzejach, gdzie nie było niczego co mogłoby zainicjować pożar oraz że jedne z drzwi do stodoły były otwarte przed pożarem (k. 220-221). Zeznania pokrzywdzonego są logiczne, konsekwentne i zgodne z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym, w tym w znacznej części z wyjaśnieniami samego oskarżonego, który nie kwestionował, iż gdy spożywał alkohol to mu mieszało się w głowie i m.in. mógł wtedy grozić. Pokrzywdzony nie miał też żadnego powodu, żeby bezpodstawnie obciążać oskarżonego, który jest jego synem i nie posiada jakichkolwiek środków finansowych na naprawę poniesionych przez pokrzywdzonego szkód.

zeznania świadka M. B. (1)

Świadek, który mieszka w niewielkiej odległości od pokrzywdzonego zeznał, że około godziny przed przyjazdem straży pożarnej widział oskarżonego idącego drogą w kierunku siedliska pokrzywdzonego. Nadmienił także, iż przez kilka miesięcy nie widział go wcześniej w W., a także, że poza konfliktem rodzinnym z oskarżonym pokrzywdzony nie miał innych konfliktów (k 45, 222-223). Zeznania te sąd uznał za wiarygodne z racji faktu, że świadek nie starał się w jakikolwiek sposób obciążać którejkolwiek ze stron postępowania, jak i nie miał żadnego powodu aby bezpodstawnie obciążać oskarżonego.

zeznania świadka P. C.

Zeznania P. C. zasługują na wiarę, albowiem świadek szczegółowo opisał okoliczności interwencji, w tym zatrzymania oskarżonego w krótkim czasie po stwierdzeniu pożaru gdy oddalał się od miejscowości W. oraz jednokrotnego przyznania się przez niego do dokonania podpalenia podczas rozpytania, aby następnie temu ponownie zaprzeczać (k. 75-76, 221). Są one również zgodne z zeznaniami drugiego funkcjonariusza K. Z. oraz świadków K. K., K. M. i M. B. (2), konsekwentne i logiczne.

zeznania świadka K. Z.

Zeznania świadka są całkowicie zgodne z zeznaniami P. C., konsekwentne i szczegółowe. Świadek przy tym jest funkcjonariuszem policji, a więc jest osobą całkowicie postronną dla oskarżonego. Brak było zatem podstaw do innej oceny dowodu z zeznań świadka jak uznanie jego pełnej wiarygodności.

zeznania świadka K. K.

Zeznania świadka były logiczne i konsekwentne oraz zgodne z zeznaniami pozostałych świadków obecnych przy zatrzymaniu oskarżonego, wobec czego sąd uznał je wiarygodne. Świadek potwierdził przy tym sugerowany przez pokrzywdzonego motyw konfliktu rodzinnego, skoro jako podał sam się pytał oskarżonego bezpośrednio po zatrzymaniu czy podpalił stodołę ojca za to, że ten wygonił go z domu.

zeznania świadka K. M.

Świadek w swoich zeznaniach potwierdził spójne zeznania P. C., K. Z. i K. K., wobec czego także i jego zeznaniom należało dać wiarę.

zeznania świadka M. B. (2)

Zeznania świadka również są zgodne ze spójnymi zeznaniami P. C., K. Z. i K. K., wobec czego jego zeznaniom należało dać wiarę w całości.

zeznania świadka W. W.

Zeznania świadka niewiele wniosły do postępowania, gdyż oskarżony od ok. tygodnia przed pożarem nie przebywał w jego miejscu zamieszkania gdzie okresowo pomagał w pracach rolniczych.

zeznania świadka L. M.

Zeznania świadka miały znaczenie wyłącznie w kwestii zagrożenia dalszym rozprzestrzenieniem się pożaru, gdyż stodoła świadka o wartości ok. 100 tys. zł przylegała do stodoły oskarżonego.

zeznania świadka M. F.

Zeznania świadka również miały znaczenie wyłącznie w kwestii zagrożenia dalszym rozprzestrzenieniem się pożaru, gdyż budynek gospodarczy świadka wraz z maszynami o łącznej wartości ok. 700 tys. zł przylegał do stodoły oskarżonego.

opinia biegłego z zakresu pożarnictwa

Dowód z opinii biegłego sąd uznał za w pełni wiarygodny ze względu na logiczną argumentację opinii, wiedzę techniczną biegłego oraz niekwestionowanie opinii przez strony. Biegły jednoznacznie wskazał jako przyczynę wybuchu pożaru podpalenie, wykluczając jednocześnie inne możliwe przyczyny jego zaistnienia.

protokół przeszukania

protokoły oględzin z materiałem fotograficznymi

informacja

Dokumenty urzędowe nie kwestionowane przez strony.

karta karna

Dokument urzędowy nie kwestionowany przez strony.

opinia sądowa psychiatryczno-psychologiczna

Dowód z opinii sąd uznał za wiarygodny ze względu na szczegółowość i logiczną argumentację, doświadczenie i specjalizację biegłych oraz niekwestionowanie opinii przez strony. Biegli jednoznacznie wskazali, iż oskarżony pomimo stwierdzonej schizofrenii w fazie remisji w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu nie miał w żadnym zakresie ograniczonej zdolności do rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania swoim postępowaniem i nie wymaga żadnych ewentualnych terapii. Dodatkowym potwierdzeniem trafności stanowiska biegłych są wyjaśnienia oskarżonego na rozprawie, gdzie podał, iż w czasie stosowanego aresztu nie korzystał z jakiegokolwiek leczenia farmakologicznego.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego K. W.

Oskarżony w swoich wyjaśnieniach na rozprawie zaprzeczył aby w dniu zdarzenia w ogóle zbliżał się do posesji pokrzywdzonego podając, iż przez W. tylko przechodził będąc na spacerze z G. w kierunku K. i został zatrzymany jak już wracał od W.. Dodał, że pożar widział wcześniej gdy szedł od miejscowości K. i nic więcej nie pamięta. Przyznał też, iż gdy spożywał alkohol to mieszało mu się w głowie (k. 218). Częściowo odmiennie wyjaśniał z kolei w postępowaniu przygotowawczym, kiedy to podał, że nie kojarzy za bardzo co robił bo był pod wpływem alkoholu i jedynie pamięta że poszedł do W. gdzie chodził po wsi i wydaje mu się, iż nie podpalił stodoły swego ojca, choć nie jest tego pewny (k. 100-101). Wyjaśnieniem tym nie sposób dać wiary gdyż nie tylko nie są one zgodne ze sobą, ale również sprzeczne z logiką i zeznaniami świadków. Świadek M. B. (1) jednoznacznie bowiem potwierdził, iż oskarżony w krótkim czasie przed pożarem szedł w kierunku swego domu rodzinnego, który nie jest położony przy drodze K. – G., jaką oskarżony miał rzekomo jedynie spacerować. Wersja podana przez oskarżonego na rozprawie jest zatem ewidentnie nieprawdziwa i opracowana wyłącznie celem stworzenia linii obrony. Nadto wersja ta jest nielogiczna, gdyż oczywistym jest, iż oskarżony gdyby jak twierdzi wyłącznie spacerował po zauważeniu pożaru od razu nawet z ciekawości udał by się w jego kierunku, podobnie jak uczynili to świadkowie przesłuchani w toku postępowania. Oskarżony przy tym jak sam przyznał jeszcze przed zatrzymaniem widział, iż jest to pożar w jego domu rodzinnym, więc tym bardziej gdyby nie był jego sprawcą nawet przy skłóceniu z resztą rodziną starał by się jak najszybciej dowiedzieć czy ktoś został poszkodowany lub ewentualnie pomóc w ratowaniu dobytku. Oskarżony tymczasem oddalał się w kierunku G. a zatrzymany zasłaniał się niepamięcią, która to jednakże nie przeszkadzała mu chociażby dokładnie zapamiętać koloru policyjnego radiowozu. Świadczy to o tym, że oskarżony dobrze pamięta całość zdarzenia, a brak pamięci i swoją chorobę wykorzystuje wyłącznie celem uniknięcia odpowiedzialności.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

K. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Jako, że oskarżony nie przyznał się od popełnienia zarzucanego mu czynu, a zeznania świadków obecnych przy jego zatrzymaniu potwierdzają wyłącznie jednorazowe przyznanie się, a następnie konsekwentne zaprzeczanie jego popełnieniu, zdaniem sądu należy uznać, iż na sprawstwo oskarżonego wskazują wyłącznie poszlaki. W takiej sytuacji ustalenie sprawstwa jest możliwe tylko wtedy gdy całokształt materiału dowodowego pozwala na stwierdzenie, że inna interpretacja przyjętych faktów ubocznych poszlak nie jest możliwa. Poszlaki należy bowiem uznać za niewystarczające do ustalenia faktu głównego, gdy nie wyłączają one wszelkich rozsądnych wątpliwości w tym względzie, czyli inaczej, gdy możliwa jest także inna, od zarzucanej oskarżonemu, wersja wydarzeń (zob. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 19.03.2003r. VKK 230/02 Prok. i Pr. 2004/4/6 oraz z dnia 21.10.2002r. (...) 283/01 LEX nr 56843, Prok. i Pr. 2003/11/6). W niniejszej sprawie oceniając całokształt zebranego materiału dowodowego w ocenie sądu nie ma żadnych wątpliwości, iż nie jest możliwa żadna inna wersja zaistnienia pożaru stodoły pokrzywdzonego niż podpalenie jej przez oskarżonego. Przede wszystkim biegły z zakresu pożarnictwa wykluczył inną przyczynę pożaru niż podpalenie. Z zeznań pokrzywdzonego i innych świadków na rozprawie wynika, iż pokrzywdzony nie był skonfliktowany z nikim innym poza oskarżonym, który dopuszczał się już wcześniej zachowań agresywnych wobec pokrzywdzonego i swojej nieżyjącej matki skutkujących koniecznością wyprowadzenia się z domu rodzinnego i skazaniem za czyn z art. 207§1 kk w kwietniu 2023r. Z zeznań pokrzywdzonego wynika nadto, że oskarżony miał inklinacje do tzw. zachowań na złość, gróźb przechodzących w czyny, jak chociażby wybicie szyb, jak i innych nietypowych zachowań w tym związanych z używaniem ognia w miejscu do tego nieprzeznaczonym (rzucanie podpalonych kartek w domu). Sprawstwo oskarżonego potwierdza przy tym ewidentny związek przestrzenno-czasowy obecności oskarżonego w W. z powstaniem pożaru. Oskarżony był widziany jak szedł w kierunku odległych zaledwie o kilkaset metrów zabudowań pokrzywdzonego ok. godziny przed pożarem, a następnie zatrzymany kilkadziesiąt minut po jego stwierdzeniu w czasie oddalania się od rodzinnej wsi (podczas gdy wcześniej dłuższy czas w ogóle nie był tam widywany). Posiadał też przy sobie zapałki, a więc dysponował możliwościami zainicjowania pożaru w czasie jego rzeczywistego powstania. Dodając do tego zachowanie oskarżonego po popełnieniu czynu, kiedy to zasłaniał się niepamięcią i jego niekonsekwentne i nielogiczne wyjaśnienia oczywistym jest, że nawet hipotetycznie nie da się wskazać innej logicznej wersji wydarzeń niż dokonanie podpalenia stodoły pokrzywdzonego przez oskarżonego przy użyciu posiadanych przy sobie zapałek. Mienie pokrzywdzonego nie było bowiem ubezpieczone, przez co nie miał on żadnego interesu w wywoływaniu pożaru, który przyniósł mu znaczne straty materialne, a jako, że oskarżony nie pojawiał się od dłuższego okresu czasu w rodzinnej wsi nie miał też żadnego interesu aby doprowadzić do jego kolejnego skazania za czyn którego nie popełnił. Oskarżony jak wynika przy tym z zeznań przesłuchanych świadków, a zwłaszcza W. W. u którego ostatnio zamieszkiwał i wywiadu środowiskowego nie miał żadnych konfliktów poza rodzinnym i dopuszczał się jedynie wykroczeń porządkowych, co wyklucza aby ktokolwiek miał interes w poniesieniu przez niego odpowiedzialności karnej. Sąd po dokonaniu subsumcji ustalonego stanu faktycznego pod przepisy ustawy karnej przypisał zatem oskarżonemu K. W. czyn z art. 288§1 kk w zw. z art. 294§1 kk polegający na podpaleniu w dniu 15 maja 2023r. stodoły i doprowadzeniu do jej spalenia oraz spalenia znajdujących się w niej płodów rolnych i maszyn na szkodę Z. W. w wysokości 320 tys. zł, która to kwota stanowi mienie znacznej wartości (art. 115§5 kk). Zgromadzony materiał dowodowy w pełni potwierdza sprawstwo oskarżonego, sposób jego działania oraz winę. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego stanowią jedynie nieudolną próbę uniknięcia przez niego odpowiedzialności na zasadzie, iż brak jest jednoznacznych i obiektywnych dowodów potwierdzających jego sprawstwo. Oskarżonemu można było przy tym przypisać winę w czasie czynu, albowiem ze względu na wiek posiadał zdolność do ponoszenia odpowiedzialności za swoje zachowanie, a z niekwestionowanej opinii nie wynikało by w chwili czynu miał on zniesioną bądź ograniczoną poczytalność. Miał on tym samym pełną możliwość rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. W.

I

Sąd kierował się dyrektywami z art. 53 kk, biorąc pod uwagę znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i jego winy, gdyż oskarżony działał z bardzo niskich pobudek, albowiem wyłącznie z chęci wyrządzenia szkody skonfliktowanemu z nim ojcu, bez zastanowienia się nad możliwymi skutkami swojego zachowania, które mogły być znacznie większe gdyby nie zauważenie pożaru przez brata oskarżonego i interwencja straży pożarnej. Jako okoliczności obciążające sąd potraktował także wysokość wyrządzonej szkody oraz wysokość grożącej szkody, gdyż stodoła pokrzywdzonego znajdowała się w ciągu podobnych budynków sąsiadów, w których znajdowało się mienie o wartości przekraczającej mienie pokrzywdzonego. Okolicznościami obciążającymi były także działanie pod wpływem alkoholu, jak i wcześniejsza karalność oskarżonego za czyn z art. 207§1 kk na szkodę pokrzywdzonego i dopuszczenie się nowego czynu w okresie warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Sąd jednocześnie nie doszukał się okoliczności łagodzących, gdyż skazany nie wykazał jakiejkolwiek skruchy czy żalu. Mając to na względzie Sąd uznał, że kara 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności będzie adekwatna do stopnia winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu i spełni cele kary w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej. Tylko taka kara uświadomi mu, że nie może być nawet najmniejszego pobłażania dla przestępstw o wysokim stopniu szkodliwości społecznej, a kara za takie czyny jest realna, nieuchronna i dotkliwie odczuwalna. Kara w niższym wymiarze niż orzeczona lub inna kara, w sytuacji gdy przepis art. 69§1 kk uniemożliwia wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, a wcześniej wymierzona kara nie odniosła żadnego pozytywnego skutku, stanowiła by jedynie zachętę dla oskarżonego do popełnienia kolejnych przestępstw przeciwko mieniu lub życiu i zdrowiu.

K. W.

III

Sąd na podstawie art. 46§1 kk orzekł ponadto wobec oskarżonego środek kompensacyjny w postaci naprawienia szkody w całości na rzecz pokrzywdzonego. Oskarżony swoim działaniem wyrządził bowiem szkodę, która nie została naprawiona, a wartość jej nie była kwestionowana

K. W.

IV

Na podstawie art. 44§2 Sąd orzekł przepadek zabezpieczonych u oskarżonego zapałek jako przedmiotów służących do popełnienia przypisanego mu czynu.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. W.

II

Na mocy art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia zatrzymania.

K. W.

V

O kosztach obrońcy z urzędu orzeczono zgodnie z §17 ust.1 pkt.2 i ust.2 pkt.3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu w stawce podwyższonej do wysokości wynikającej z §11 ust.1 pkt.2 i ust.2 pkt.3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie z racji na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20.12.2022r. sygn. SK 78/21, którym stwierdzono niezgodność z ustawą zasadniczą ww. przepisu rozporządzenia.

K. W.

VI

O kosztach poniesionych przez oskarżyciela posiłkowego orzeczono na podstawie art. 627 kpk w zw. z §11 ust.2 pkt.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

Sąd zwolnił oskarżonego na podstawie art. 624§1 kpk od ponoszenia kosztów postępowania, gdyż uiszczenie ich przez niego byłoby zbyt uciążliwe z uwagi na fakt, że oskarżonemu wymierzono karę pozbawienia wolności w znacznym wymiarze, a dodatkowo obciążono go bardzo wysokim obowiązkiem naprawienia szkody.

Podpis